Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors

آﻣﻮزش خودمراقبتی بیماران با کیست تخمدان

العربیة English
استخوان و مفاصل اصلاح شیوه زندگی بیماری‌های تنفسی بیماری‌های روان بیماری‌های قلبی عروقی چشم و بینایی داخلی دهان و دندان دیابت، غدد و متابولیسم زنان و بارداری سرطان‌ها (کانسر) کلیه و مجاری ادراری گوش، حلق و بینی مغز و اعصاب صفحه اصلی کتابچه‌های آموزشی فهرست کتابچه‌ها و نوشته‌های آموزشی

آﻣﻮزش خودمراقبتی بیماران با کیست تخمدان

بیمار/ همراه گرامی خواهشمندیم در جهت ارائه خدمات بهتر، خودمراقبتی زیر را مطالعه فرموده و به این توصیه‌ها پس از ترخیص از بیمارستان توجه فرمائید.

کیست تخمدان چیست؟

كیست، كیسه‌‏ای است كه با مایع پر شده است. اغلب كیست‌‏ها بی‏‌ضرر هستند و در طول زمان ناپدید می‏‌شوند. اغلب خوش‏‌خیم (غیرسرطانی) هستند و علامتی ایجاد نمی‌‏كنند. برخی از كیست‏‌ها نیازمند توجه هستند. پزشك ممكن است یك كیست یا تعدادی از كیست‏‌ها را حین معاینه لگنی تشخیص دهد.

در زنانی كه یائسه نشده‌‏اند به ‏طور طبیعی، ماهانه اجزایی كیست‌مانند به نام فولیكول ایجاد می‏‌شود. فولیكول‏‌ها كارخانه‏‌های كوچك شیمیایی هستند كه هورمون‏‌های استروژن و پروژسترون را تولید می‏‌كنند و زمان تخمك‏‌گذاری تخمك آزاد می‏‌كنند. گاهی اوقات یك فولیكول ماهانه نرمال به رشد خود ادامه می‏‌دهد. در صورت وقوع چنین رخدادی كیست عملكردی ایجاد می‌‏شود، بدین معنی كه رشد این كیست از شروع دوره قاعدگی طبیعی آغاز شده است.

پزشک در صورت بزرگ بودن کیست‌‏ها، کیست‏‌های بدون عملکرد یا در حال رشد یا مقاوم در طول 2 یا 3 دوره قاعدگی، جراحی را توصیه می‌‏کند. کیست‌‏هایی که باعث عود یا علائم دیگری شوند نیز باید برداشته شوند. بعضی کیست‌‏ها بدون برداشتن تخمدان در عملی به نام سیستکتومی برداشته می‌‏شوند. گاهی اوقات پزشک برداشتن تخمدان درگیر را توصیه کرده و سایر قسمت‏‌ها را نگه داشته که به آن اوفورکتومی می‌گویند. هر دو روش درصورتی‌که فرد در سنین باروری باشد باعث حفظ باروری می‌‏شوند. حداقل یک تخمدان سالم باعث حفظ نسج تولید استروژن و بهبود می‌‏شود.

پس از یائسگی خطر ایجاد توده‌‏های کیستی تخمدانی که سرطانی شوند، زیاد است. در نتیجه پزشک به‌طور شایع‏تری در صورت ایجاد توده کیستی در تخمدان پس از یائسگی جراحی را توصیه می‌‏کند.

آموزش بدو ورود

  • تمامی سوالات خود در مورد مراقبت از بیمارتان در منزل در طول بستری در بخش را از پرستار بپرسید.
  • دستبند مشخصات جهت شناسایی شما می‌باشد، لذا خواهشمند است تا زمان ترخیص آن را در مچ دست خود نگه دارید و هنگام ترخیص توسط پرستار بخش از دست شما خارج خواهد شد در غیر این صورت به پرستار اطلاع دهید.
  • بهداشت فردی خود را در طول بستری رعایت نموده و دست‌های خود را مرتب بشویید.
  • زباله‌های عادی خود را در سطل زباله آبی رنگ رها کنید.
  • وسایل مربوط به پانسمان و سرم شما زباله عفونی محسوب می‌شود و باید در سطل زباله زرد رها شود.
  • در صورت نیاز به پرستار از زنگ احضار که بالای سر شما نصب گردیده است استفاده نمایید.
  • نرده‌های کنار تخت را جهت جلوگیری از سقوط بالا نگه دارید.
  • شب قبل از عمل شام سوپ (غذای سبک) میل کرده و از نیمه شب ناشتا باشید.
  • هر گونه آرایش و لاک ناخن را پاک نمایید.
  • موهای محل عمل، قبل از رفتن به اتاق عمل تراشیده خواهند شد.
  • قبل از رفتن به اتاق عمل زیورآلات، اجسام فلزی، گیره سر، دندان مصنوعی و غیره را خارج کنید و در صورت داشتن پروتز دائم به پرستار بخش اطلاع دهید.
  • قبل از انتقال به اتاق عمل، مثانه (ادرار) را تخلیه نمایید.
  • قبل از انتقال به اتاق عمل، کلیه لباس‌ها (لباس زیر، جوراب و…) را در آورید و لباس مخصوص اتاق عمل بپوشید.
  • در صورت داشتن سابقه بیماری و سابقه حساسیت (دارویی، غذایی) پرستار و پزشک معالج را در جریان قرار دهید.
  • در صورتی که بیماری خاصی دارید و تحت درمان هستید به پزشک و پرستار خود اطلاع دهید، زیرا ممکن است نیاز باشد داروهای شما قطع شده و داروهای جدید جایگزین شود.
  • گرافی‌ها و مدارک قبل از عمل را به همراه داشته باشید. 

آموزش حین بستری

رژیم غذایی و تغذیه:

طبق دستور پزشک، بعد از شروع حرکات دودی روده‌ای (دفع گاز)، ابتدا رژیم مایعات برای شما شروع می‌شود و در صورت توانایی جذب مایعات به تدریج با نظر پزشک می‌توانید از سایر مواد غذایی استفاده کنید.

فعالیت:

  • در بستر پاها را حرکت دهید، تا از لخته شدن خون در پاها پیشگیری شود. بهتر است هر چه زودتر با تایید پزشک از بستر خارج شده و راه بروید.
  • پس از هوشیار شدن و با کمک پرستار، ابتدا بنشینید، سپس پاهای خود را از لبه تخت آویزان کنید. در صورت نداشتن سرگیجه و تاری دید و… از تخت خارج شوید. دقت کنید حتماً پرستار بخش را در زمان خارج شدن از تخت مطلع فرمایید تا در کنار شما باشد.

مراقبت:

  • در صورت داشتن درد، به پرستار اطلاع داده تا طبق تجویز پزشک اقدامات لازم جهت تسکین درد شما را انجام دهد.
  • در زمان استراحت در تخت اندام‌ها و مفاصل را حرکت دهید تا از خشکی و ایجاد لخته خون در اندام‌های انتهایی جلوگیری شود.
  • پس از عمل، ممکن است درد جزئی و کبودی در ناحیۀ برش‌ها داشته باشید، تغییر وضعیت می‌تواند به تخفیف درد و ناراحتی شما کمک کند.
  • ممکن است به علت استفاده از داروی بیهوشی، در ناحیۀ شانه‌ها و قفسه سینه درد داشته باشید. این درد طی چند روز خود به خود ناپدید خواهد شد.
  • در صورت داشتن خونریزی واژینال شدید پرستار را مطلع کنید. 

دارو:

داروها طبق دستور پزشک در فواصل و زمان معین توسط پرستار به شما داده می‌شود.

آموزش پس از ترخیص

رژیم غذایی و تغذیه:

بهتر است از رژیم غذایی سرشار از پروتئین، ویتامین و فیبر (سبزیجات، میوه و…) استفاده کرده و از مصرف غذاهایی که باعث ایجاد یبوست می‌شود جداً خودداری کنید.

فعالیت:

  • از بلند کردن اشیاء با وزن بیشتر از ۵ کیلوگرم به مدت ۶ هفته خودداری کنید.
  • در حد ظرفیت بدن خود فعالیت داشته باشید و بین فعالیت‌ها استراحت کافی داشته باشید.
  • خانم‌هایی که کیست تخمدان دارند و دارو مصرف می‌کنند، باید از حرکات ورزشی جهشی و کششی، دو میدانی، شنا، یوگا و نظیر آن پرهیز کنند. در واقع هر کاری که فشار به لگن بیاورد ممنوع است. 

مراقبت:

  • محل برش ها را تمیز و خشک نگهدارید. برای تمیز کردن آنها می‌توانید از آب و صابون استفاده کنید. روز بعد از جراحی می‌توانید بانداژ روی زخم‌ها را بردارید.
  • طبیعی است که تا چند روز پس از جراحی، خونریزی خفیف واژینال داشته باشید.
  • هنگام سرفه و تنفس عمیق به منظور کاهش فشار روی عضلات شکم و برش جراحی زانوها را خم کنید و با کمک دست‌ها و بالش محل عمل را حفظ کنید.
  • بهداشت شخصی خود را رعایت فرمایید و لباس‌های زیر را روزانه تعویض نمایید. 

دارو:

  • جهت تسکین درد از دارو مسکن تجویز شده طبق دستور پزشک استفاده نمائید.
  • داروهای تجویز شده توسط پزشک (مانند آنتی‌بیوتیک) را در ساعات معین طبق دستور و تا اتمام دوره درمان مصرف نمایید.

زمان مراجعه بعدی:

  • 7-10 روز بعد از عمل به پزشک معالج یا درمانگاه، مراجعه نمائید.
  • بعد از دریافت جواب پاتولوژی حتماً باید به پزشک معالج مراجعه کنید. 

علائم هشدار

در صورت داشتن هر یک از علائم زیر به پزشک معالج یا اورژانس بیمارستان مراجعه نمایید.

  • تب و لرز ، دردی که به مُسکن پاسخ نمی‌دهد.
  • تهوع و استفراغ مداوم
  • افزایش اتساع شکم
  • ناراحتی، قرمزی، گرما، درد و ورم اطراف زخم و یا ترشح غیر معمولی و یا بد بو شدن ترشحات محل زخم
  • تنگی نفس
  • تورم و درد ساق پا

فهرست منابع

  • Sabiston Text book of Surgery/Saunders
  • Schwartz Principles of Surgery
  • کتاب پرستاری برونر – سودارث
  • مجموعه کامل دروس پرستاری – انتشارات بشری

تاریخ آخرین ویرایش: 18 تیر 1402